طرح تولید انواع دوچرخه

طرح تولید انواع دوچرخه

طرح تولید انواع دوچرخه : دوچرخه (به انگلیسی: Bicycle) یک وسیله نقلیهٔ پدالی است که با نیروی انسان حرکت می‌کند. دوچرخه دارای دو چرخ متصل به یک شاسی است که یک چرخ در جلو و یک چرخ در عقب قرار دارد. بنا بر ضابطه اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری زین دوچرخه باید در سطحی بالاتر از پدال‌ها قرار گرفته باشد.
دوچرخه، دوچرخه سواری و نگهداری دوچرخه از موضوعات روزی زندگی انسان است. به دلیل تشدید آلودگی‌های ناشی از استفاده خودروهای بنزینی و گازوئیلی، بسیاری از کشورها در حال ارائه تمهیداتی برای استفاده حداکثری شهروندان خود از دوچرخه هستند. از این رو است که آشنایی با این وسیله نقلیه روز به روز برای کاربران جذاب‌تر می‌شود. استفاده از دوچرخه برای ورزش، رفت و آمد و البته تفریح نیز مزید بر علت محبوبیت این وسیله شده است. کاربرانی که به تازگی به جرگه استفاده کنندگان دوچرخه پیوستند نیز با چالش‌های جدیدی روبرو هستند. به دلیل توسعه فوق العاده زیاد برندهای دوچرخه سازی در جهان و سخت شدن تشخیص دوچرخه با کیفیت، انتخاب دوچرخه از جمله این چالش‌ها است.

تاریخچه‌ دوچرخه

دوچرخه و دوچرخه سواری در تاریخ زندگی بشر قدمت خیلی زیادی ندارد. البته در قدیم دوچرخه با شکل و شمایل کاملاً متفاوت تری مورد استفاده قرار می گرفته است و بسیاری از کشورها نیز از همان روزهای چوبی بودن چرخ‌های دوچرخه، به دنبال پیشرفت در زمینه تولید آن بوده اند. وقایع تاریخی بسیاری زیادی پیرامون ساخت اولین دوچرخه‌ها در جهان وجود دارد. تقریباً هر منبعی در هر کشوری تولد این روند را مربوط به خود می داند. چیزی که مسلم است این است که زادگاه این وسیله نقلیه در قاره اروپا بوده و هر کدام از کشورها به سبک خاصی اقدام به طراحی و استفاده از این وسیله نقلیه نموده اند. نمونه‌های اولیه آن با چرخ‌های چوبی در سال ۱۶۹۰ در فرانسه تولید شد. در سال ۱۸۱۷ دوچرخه با شکل و شمایلی به روز‌تر و با چرخ‌های بسیار بزرگ (که احتمالاً عکس ‌ها و فیلم‌های آن را دیده اید) در آلمان گسترش یافت.
با گسترش استفاده از این وسیله در اروپا، کم کم کلاس‌های آموزش استفاده از دوچرخه نیز برای کاربران در نظر گرفته شد و شرکت‌های بزرگی که سهام داران آن‌ها به این وسیله علاقمند بودند، برای توسعه ساخت آن دست به کار شدند. از آن زمان دوچرخه سواری هم تبدیل به یکی از تفریحات جذاب در زندگی بشر گردید. بعد از آن نیز به مرور روند تولید دوچرخه‌ها به روزتر و بهتر شد. تولید زین‌های نرم تر، چند رکابه شدن دوچرخه ها، تمهیدات خاص برای نگهداری دوچرخه و اضافه شدن دوچرخه سواری به ورزش‌های جذاب در میان اروپایی‌ها از جمله این پیشرفت‌ها هستند. در طول تاریخ تولید دوچرخه و توسعه دوچرخه سواری در میان انسان ها، شکل و شمایل این وسیله نقلیه دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده است. شاید تنها نقطه اشتراک بین دوچرخه‌های اولیه با دوچرخه‌های امروزی در دو چرخ بودن آن‌ها باشد. البته اگر سه چرخه‌ها را هم به جمع خانواده دوچرخه‌ها راه ندهیم. جالبت است بدانید که برخی از شرکت‌های بزرگ خودروسازی در جهان جزو اولین شرکت هایی بودند که روی به تولید این وسیله نقلیه آوردند و سپس کم کم مسیر آن‌ها به سمت تولید خودرو تغییر کرد.
دوچرخه‌های اولیه با زین‌ها بزرگ و بدنه چوبی در جهان گسترش یافتند. کم کم جنس چرخ‌ها و زین تغییر کرد و فلز تبدیل به نقش اول ساخت این وسیله در جهان شد. قدم بعدی در تغییرات این وسیله در افزایش اندازه چرخ‌های جلو و عقب بود. جابجایی چرخ‌های کوچک و بزرگ هم در جهت رفاه هر چه بیشتر دوچرخه سواری برای کاربران، روند توسعه آن را ادامه داد. اولین طرح‌های دوچرخه به شکل امروزی توسط نقاش برجسته ایتالیایی لئوناردو داوینچی ارائه شد. طرح‌های وی بعدها دستمایه ساخت اولین دوچرخه‌ها با شکل و شمایل امروزی شد. در سال ۱۸۸۸ نیز با اضافه شدن لاستیک‌های هوادار به صنعت دوچرخه سازی، مسیر تحول دوچرخه‌ها تقریباً به تکامل نزدیک شد.

کاربردهای دوچرخه

دوچرخه سواری امروزه کاربردهای زیادی در بین کاربران دارد. امروزه بیشترین میزان استفاده از این وسیله نقلیه برای سرگرمی و تفریح و دوچرخه سواری در فضای آزاد است. استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله ورزشی هم از سال‌های ۱۸۶۹ در کشورهای اروپایی مانند انگلیس شروع شده و هم اکنون نیز تبدیل به یکی از رشته‌های جذاب، محبوب و البته پولساز برای ورزشکاران گردیده است. صنعت دوچرخه سازی در سال‌های گذشته از قرن ۲۱ رشد فوق العاده چشم گیری از خود نشان داده و در حال حاضر دوچرخه‌ها امکانات بسیار ویژه‌ای دارند که استفاده از آن‌ها را نیز جذاب‌تر و راحت‌تر کرده است.

تولید انواع دوچرخه

تفریحی
توریستی
شهری
تخصصی‌ها
کوهستان
بی‌ام‌ایکس
جاده
هیبرید
فَت بایک‌
برقی
تاشو

دوچرخه‌های تفریحی

دوچرخه‌های تفریحی گروهی هستند که هدفشان گذراندن یک بعدازظهر بامزه در پارک، رفتن به خانه نزدیک یک دوست خوب، چرخ زدنی توریستی در شهر و موارد مشابه است. این دوچرخه‌ها گاهی حتی دنده هم ندارند و معمولا وضعیت نشستن روی آن‌ها کاملا عمودی و مشابه نشستن روی صندلی است. این دوچرخه‌ها مناسب مسافت‌های بسیار کوتاه، بدون سربالایی و سرپایینی و بدون نیاز به سرعت هستند.

دوچرخه‌های توریستی

دوچرخه های تورینگ یا همان توریستی برای سفر و ماجراجویی با دوچرخه طراحی و تولید می شوند. اجزاء این دوچرخه بسیار محکم ساخته می شوند چرا که تحمل بارهای سنگین در این سبک دوچرخه در اولویت قرار دارد و معمولا برخلاف سبک های دوچرخه دیگر در این این دوچرخه ممکن است از آلومینیوم در ساخت بدنه دوچرخه استفاده نشود چرا که تحمل بار زیاد در این سبک بسیار مهم است.این سبک از دوچرخه هم میتواند به دوچرخه کوهستان و یا کورسی گرایش داشته باشد. که نسبت به مسیر و جاده مورد نظر در سفر و راحتی دوچرخه سوار سبک مورد نظر انتخاب می شود.

دوچرخه‌های شهری

اصطلاح “دوچرخه شهر” واقعا به یک دوچرخه خاص اشاره نمی‌کند، این بیشتر یک واژه توصیفی عمومی است. اغلب دوچرخه‌هایی که در بالا به شما معرفی کردیم را می‌توان در داخل شهر مورد استفاده قرار داد با این وجود نوع خاصی از دوچرخه وجود دارد که بسیاری از مردم در اصطلاح به آن “دوچرخه شهر” می‌گویند.
این نوع دوچرخه دارای ویژگی‌های دوچرخه هیبریدی و کروزر بوده و تمامی امکانات آن‌ها را شامل می‌شود. طراحی دوچرخه‌های شهری به صورتی است که شما می‌توانید با لباس‌های معمولی و حتی لباس کار سوار آن شوید.
شما می‌توانید در این نوع دوچرخه امکاناتی مانند سبد مخصوص در پشت دوچرخه برای نگهداری وسایل و یک ژنراتور داخلی برای روشن کردن چراغ جلو برای ایمنی بیشتر را مشاهده کنید.
برخی از مردم در اصطلاح به این نوع دوچرخه‌ها دوچرخه‌های هلندی نیز می‌گویند چرا که این نوع دوچرخه‌ها شباهت بسیار زیادی به دوچرخه‌هایی دارد که در آمستردام هلند مورد استفاده قرار می‌گیرند.

دوچرخه‌های تخصصی‌

اما کسانی که به شکل حرفه‌ای با دوچرخه مسابقه می‌دهند نیازمند دوچرخه‌های خاص خود هستند. این دوچرخه معمولا بسیار سبک بوده (البته حداقل وزن مجاز برای شرکت در یک مسابقه رسمی ۶۸۰۰ گرم است) و اصطکاک حداقل با جاده و شرایط ایرودینامیکی از مشخصه‌های اصلی هستند. تایرهای بسیار مسطح و صیقلی در عین اینکه سرعت را به حداکثر می‌رسانند، کنترل دوچرخه را هم سخت‌تر می‌کنند و به همین خاطر این دوچرخه‌ها برای استفاده روزمره‌ آدم‌های غیرحرفه‌ای چندان مناسب نیستند. نوع دیگری از دوچرخه‌های حرفه ای مسابقه مخصوص مسابقات داخل سالن بوده و بدون داشتن دنده، برای شرایط مسابقه بهینه شده‌اند.

دوچرخه‌های کوهستان

دوچرخه‌های کوهستان برخلاف دوچرخه‌های شهری، تایرهای پهن‌تری دارند. این تایرها معمولا دارای آج‌هایی هستند که باعث اصطکاک بیشتر با سطح زمین می‌شود تا از لیزخوردن دوچرخه در مسیرهای ناهموار و لغزنده جلوگیری شود. دوچرخه‌ی کوهستان باید دارای دنده باشد که دوچرخه‌سوار بتواند به کمک آن به‌راحتی در مسیرهای شیب‌دار یا صعب‌العبور حرکت کند. یکی از مهم‌ترین قطعاتی که در این دوچرخه‌ها استفاده می‌شود، دوشاخ است. در واقع دوشاخ این دوچرخه‌ها باید از فلزات مستحکمی ساخته شده باشد تا در صورت فراز و فرود‌های زیاد در زمان حرکت، از صدمه‌دیدن چرخ‌ها و قطعات متصل به آن جلوگیری کند.

طرح تولید انواع دوچرخه های بی‌ام‌ایکس BMX

این مدل دوچرخه بیشتر برای حرکات نمایشی استفاده میشود مثل پرش از پله ها و سکوها و عبور از موانع سخت.
از نظر اندازه دوچرخه های کوچکی هستند و طوقه های آن کوچک با پره های زیاد و مقاومی دارند.دوچرخه BMX تک سرعته بوده و دنده ای ندارد و زین آن بسیار پایین میباشد. در بعضی مواقع حتی زین هم ندارند. ترمزهای خاصی دارند که راحت تر حرکات نمایشی را منترل کنند.
در کنار توپی های جلو و عقب جای پا قرار دارد تا بتوان برای حرکات آکروباتیک پاها را در آنجا قرار دهند.این دوچرخه ها بدون کمک فنر هستند و تنه خشکی دارد تا باعث رسید سریع سرعت بالا در پیست و حرکات نمایشی شود.

دوچرخه‌های جاده ای

این نوع دوچرخه یکی از جدیدترین انواع دوچرخه در دنیا است. گاهی اوقات به این نوع دوچرخه‌ها، دوچرخه‌های همه کاره گفته می‌شود چرا که می‌توانند در انواع و اقسام شرایط مختلف مانند شن، ماسه و حتی آسفالت سواری خوبی را ارائه دهند. دوچرخه‌های Adventure شبیه به دوچرخه‌های Cyclocross بوده و توانایی استفاده از لاستیک‌های پهن را نیز دارند. مزیت بزرگ این نوع دوچرخه‌ها علاوه بر همه کاره بودنشان، مقرون به صرفه بودن آنها است. اگر در طول روز در داخل شهر به صورت طولانی مدت سوار دوچرخه می‌شوید بهتر است این نوع دوچرخه‌ها را برای خود انتخاب نمایید.

دوچرخه‌های هیبریدی

دوچرخه‌های هیبرید به دوچرخه‌هایی گفته می‌شود که کاربردی شبیه به دوچرخه‌های کوهستان یا شهری دارند. درواقع این دوچرخه‌ها برای استفاده در هر دو محیط کاربرد دارند؛ با این تفاوت که نمی‌توان از آن‌ها برای کوه‌پیمایی استفاده کرد و تنها مناسب استفاده در دامنه‌ی کوه یا محیط‌هایی هستند که شیب کمتری نسبت به ارتفاعات کوهستان دارند. این دوچرخه‌ها ویژگی‌هایی نظیر دوچرخه‌های کوهستان دارند؛ فقط پهنای چرخ آن‌ها از دوچرخه‌های کوهستان کمتر است.

دوچرخه‌های فت بایک

فت بایک یا همان دوچرخه‌های چاق، نسبتا تازه واردهای دنیای دوچرخه هستند. مشخصه اصلی آن‌ها، چرخ‌های بسیار عریضی است که به آن‌ها اجازه می‌دهد در مکان‌هایی که معمولا دوچرخه‌های دیگر در آن حرکت نمی‌کنند، گام بگذارند. منطقا باید در ساحل‌های شنی و برف دنبال این دوچرخه‌ها باشید هرچند که اصلا بعید نیست ظاهر قشنگشان باعث شود در شهر هم آن‌ها را مشاهده کنید. در کشورهای برفی فت بایک‌ها یکی از انتخاب‌های کسانی هستند که می‌خواهند در هر شرایط آب و هوایی سوار دوچرخه‌شان باشند.

دوچرخه‌ برقی

دوچرخه برقی که به آن «E-bike» هم گفته می شود دوچرخه‌هایی هستند مجهز به یک موتور الکتریکی کوچک که دوچرخه‌سوار را در طی کردن مسیر یاری می‌کنند. انواع مختلف بسیاری از دوچرخه‌های برقی در جهان وجود دارند، از مدل‌هایی که دارای یک موتور برقی کوچک هستند و پدال زدن را ساده‌تر می‌کنند تا مدل‌هایی که به یک موتورسیکلت کوچک (موتورگازی) نزدیکترند. دوچرخه برقی از باتری‌های قابل شارژ استفاده می‌کند و معمولاً می‌تواند با سرعتی بین ۲۵ تا ۵۰ کیلومتر در ساعت حرکت نماید. به طور متوسط دوچرخه‌های برقی با یک باتری کاملاً شارژ شده می‌توانند مسافت بین ۲۵ تا ۷۰ کیلومتر را طی کنند که البته طول این مسافت بستگی به کیفیت دوچرخه، کیفیت باتری، شرایط جاده و حتی دمای هوا و شرایط جوی دارد.
جالب است بدانید که دوچرخه های برقی در سالهای اخیر بالاترین رشد افزایشی تولید در بین تمامی سبک های دوچرخه را در اروپا داشته است. این امار نشانگر رشد چشم گیر این این سبک از دوچرخه است. بیشتر سبک های دوچرخه که در عناوین بالا معرفی شد بصورت ورژن برقی هم ساخته می شوند به این صورت که شما می توانید دوچرخه برقی کوهستان در بیشتر سبک ها، دوچرخه برقی شهری، هیبرید، شهری، جاده و … را داشته باشید.

چرخه‌های تاشو

این نوع دوچرخه‌ها مناسب برای افرادی است که باید با دوچرخه خود سفر کنند و یا کسانی که می‌خواهند یک دوچرخه را در قایق یا ماشین خود نگهداری نمایند تا در صورت لزوم از آن استفاده کنند. همچنین برای مسافرانی که با دوچرخه مسافرت می‌کنند و در بین راه نیاز است که سوار اتوبوس یا قایق شوند این نوع دوچرخه بهترین انتخاب است. دوچرخه‌های تاشو معمولا برای اینکه فضای کمی را اشغال کنند دارای چرخ‌های کوچکی هستند که این مورد باعث می‌شود کارایی یک دوچرخه معمولی را نداشته باشد اما استفاده کننده‌ها از این نوع دوچرخه بیان می‌کنند که مزایای آن بیشتر از معایبش است.

انواع بدنه دوچرخه

شرکت‌های تولیدکننده با در نظر گرفتن کاربری هر دوچرخه، بدنۀ آن را از مواد و آلیاژهای مختلفی نظیر فولاد، آلومینیوم، کربن و تیتانیوم می‌سازند؛ در ادامه، نگاهی به این مواد و مزایا و معایب هر کدام از آنها خواهیم داشت و در پایان هر بخش، مناسب‌ترین آلیاژ را بر اساس مورد استفادۀ آن معرفی خواهیم کرد.

۱- بدنه دوچرخه فولادی (آهنی)

فولاد، فلزی مقرون به صرفه برای تولید بدنۀ دوچرخه است که از استحکام خوبی نیز برخوردار است؛ اما با وجود این، بسیار سنگین است، به راحتی زنگ می زند و تقریباً قابل فرم‌دهی نیست.
دو آلیاژ فولاد رایج که امروزه در ساخت بدنۀ دوچرخه استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از: High tensile steel (فولاد کششی بالا) و Chromoly steel (فولاد کرومی)

۲- بدنه دوچرخه آلومینیومی (Aluminum)

آلومینیوم، محبوب‌ترین آلیاژ در تولید بدنۀ دوچرخه است؛ چون سبک است، بدنه یا همان فریم خشک‌تری نسبت به فولاد دارد تا انتقال نیرو را بهتر انجام دهد و قابل فرم‌دهی است؛ به همین دلیل، تنوّع در طراحی بدنۀ آلومینیومی بسیار بالاست. آلیاژ آلومینیوم، بالاترین نرخ تولید را در شرکت‌های سازندۀ دوچرخه به خود اختصاص می‌دهد. محبوب ترین آلیاژ آلومینیوم، آلیاژ ۶۰۶۱ است. که بعضی از شرکت های سازنده پیشرو در تولید بدنه‌های آلومینیومی از ترکیبات اختصاصی خود استفاده می کنند. از دوچرخه‌های شهری گرفته تا دوچرخه‌های کوهستان، جاده، همه و همه از آلومینیوم تولید می‌شوند. تعداد زیادی از دوچرخه‌های مدرن، از ساده‌ترین آنها گرفته تا حرفه‌ای‌ترین، بدنه‌ای از آلیاژهای آلومینیومی دارند. معمولاً در ساخت بدنۀ دوچرخه از آلومینیوم خالص استفاده نمی‌کنند. برای این کار، آلیاژهایی با ساختار سخت‌افزاری را به آلومینیوم اضافه می‌کنند. اگر قصد دارید که از دوچرخه به طور جدی استفاده کنید، گزینۀ بدنۀ آلومینیومی، ‌ بهترین انتخاب برای شماست.

۳– بدنه دوچرخه کربن

مادۀ دیگری هم به نام CF ، فیبر کربن یا فیبر گرافیت وجود دارد که در تولید دوچرخه‌های رده بالا که بیشتر در مسابقات کاربرد دارند، استفاده می‌شود. بدنه‌های ساخته‌شده از فیبر کربن، بسیار سبک‌تر و خشک‌تر از آلومینیوم هستند و به همین دلیل، ‌انتقال نیرو در آنها با کیفیت بالاتری صورت می‌گیرد. در ساخت این بدنه‌ها، الیاف کربن با دیگر مواد ترکیب شده و به شکل کامپوزیت به کار می‌رود و هنگامی که با رزین پلاستیک ترکیب می‌شود، پلیمر فیبر کربن تقویت‌شده را تشکیل می‌دهد که معمولاً به آن فیبر کربن گفته می‌شود؛ همان ترکیبی که در بدنۀ دوچرخه از آن استفاده می‌شود.

۴- بدنه دوچرخه تیتانیوم

شرکت‌های سازنده‌ای که از تیتانیوم برای ساخت بدنۀ دوچرخه استفاده می‌کنند، بسیار محدودند. تیتانیوم بیشتر در دوچرخه‌های سفارشی استفاده می‌شود؛ چون فلز بسیار گرانقیمتی است. این فلز رنگ‌پذیر نیست؛ اما سبک، محکم و خشک است.

کد آیسیک مرتبط با طرح توجیهی تولید انواع دوچرخه

کد آیسیک مخفف International Standard Industrial Classification (سیستم بین المللی طبقه بندی استاندارد صنایع) است. کد گذاری به عنوان روش ساده و دقیق برای تعیین هویت کالا، قطعات ، مدارک و اموال ، سالها است که در سطح شرکت هاو زنجیره های تأمین مورد استفاده قرار می گیرد.

کد تعرفه گمرکی مرتبط با طرح تولید انواع دوچرخه

تعرفه یا به عبارت دیگری(TARIFF) یک نوع معیار رقمی و یا عددی می باشد برای شناسی و تعیین جایگاه کالا در ترخیص کالا .
تعرفه گمرکی میزان حقوق ورودی قابل پرداخت برای ورود کالا می باشد.تعرفه گمرکی در بستر تاریخ مبتنی بر سیستم و روش های خاصی از قبیل اداره گمرک،آمار،حمل و نقل،بیمه و غیره طراحی و مورد استفاده قرار می گیرد.
کد تعرفه گمرکی دوچرخه ۸۷۱۲

روند تولید دوچرخه

تولید دوچرخه‌های امروزی در کارخانه مراحل مشخصی دارد. بسته به نوع دوچرخه، از نظر امکانات هم این مراحل کمی با هم تفاوت خواهد داشت. استفاده از مواد اولیه مرغوب و با کیفیت و البته استانداردهای دوچرخه سازی دیگر تفاوت‌های سازندگان را از هم تشکیل می دهد. هنوز هم با گذشت سال‌های زیادی از زمان تولید اولین دوچرخه‌ها و رواج دوچرخه سواری در بین انسان ها، فرایند تولید دوچرخه هنوز هم با دخالت زیاد دست انجام می پذیرد. مرحله به مرحله تولید دوچرخه به قرار زیر است :

۱- قطعاتی که هر یک باید جداگانه تولید شوند.

دوچرخه از اجزای مختلفی ساخته می شود. هر کدام از اجزای دوچرخه در یک فرایند ثابت به صورت مجزا از هم تولید و در نهایت این اجزا با یکدیگر مونتاژ می شوند. البته هر کدام از اجزای این وسیله در هنگام ساخت حساسیت‌های خاص خود را دارند. اجزایی از دوچرخه که بایستی به صورت جداگانه تولید شوند عبارتند از:
• تنه اصلی دوچرخه • زین • کرپی و کاسه دوشاخ • رکاب • جا رکابی • زنجیر و سایر متعلقات

۲- ساخت تنه اصلی دوچرخه

ساخت تنه دوچرخه بسته به برند و نوع دوچرخه قابل بررسی است. هر کدام از انواع دوچرخه با کیفیت کوهستان، دوچرخه مورد استفاده برای مسابقات دوچرخه سوای و دوچرخه‌های معمولی، آلیاژ مخصوصی را در ساخت تنه می‌طلبند. از این رو برندهای تولید کننده‌ این دوچرخه‌ها نیز بسته به کیفیت محصول، دست به انتخاب میان این آلیاژها می زنند. هر کدام از فلزات به کار رفته در ساخت تنه، دوام و مشخصات خاص خود را داشته و از آن گذشته قیمت مشخصی هم برای کل دستگاه ایجاد می نمایند. رایج‌ترین آلیاژها در تولید تنه دوچرخه عبارتند از:
تیتانیومی: برای پیدا کردن این آلیاژ در ساخت دوچرخه و دوچرخه سواری با آلیاژهای تیتانیومی بایستی سراغ برندهای خیلی مشهور و البته خیلی گران بروید. فلزی سبک، با دوام و با عمر طولانی که یک دوچرخه با کیفیت برای شما به ارمغان خواهد آورد.
کربنی: کربن نیز یکی دیگر از آلیاژ‌های رایج به کار رفته در تولید تنه دوچرخه است. کربن به دلیل سختی بسیار بالا می تواند عمر دستگاه شما را چند برابر زیاد نماید. البته هزینه ساخت چنین دوچرخه هایی هم معمولا گران تمام می‌شود. از این آلیاژ بیشتر برای ساخت دوچرخه‌های کورسی و کراس کانتری که برای دوچرخه سواری در مسیر مسابقه استفاده می شوند، استفاده می‌شود. این دوچرخه‌ها هم معمولا قیمت بسیار گرانی خواهند داشت.
آلومینیومی: آلومینیوم فلزی بسیار پرکاربرد در صنایع مختلف است. در صنعت ساخت لوازم خانگی، ابزار آلات و البته در فرایند تولید دوچرخه از این آلیاژ به وفور استفاده می‌شود. به دلیل قیمت مناسب‌تر این فلز، قیمت محصول نهایی ساخته شده با آن هم ارزان‌تر خواهد شد. افراد علاقمند به دوچرخه سواری می توانند از دوچرخه‌های آلومینیومی برای قیمت بهینه ای که دارند استفاده کنند. استفاده از آلومینیوم برای تولید دوچرخه هم می تواند روند آن را ساده‌تر نماید و هم کیفیت مطلوبی را برای کاربر در مصارف معمولی از دوچرخه ایجاد می کند.
آلومینیوم و کربن: استفاده از ترکیب آلومینیوم و کربن برای ساخت دوچرخه هم می تواند قیمت مطلوب تری نسبت به دوچرخه‌های کربنی ایجاد کند و هم روند تولید آن‌ها را نیز ساده‌تر نماید. مقاومت فوق العاده بالای کربن با شکل پذیری آلومینیوم و عدم زنگ زدگی آن در فرایند تولید با هم تجمیع شده و منجر به تولید یک دوچرخه با کیفیت و درجه یک خواهد شد.
کروملی: کرومل ترکیبی از دو فلز فوق العاده با دوام کروم و مولیبدن است که ترکیب این دو می تواند در فرایند دوچرخه سازی استفاده شود. این آلیاژ نیز کیفیت بسیار مطلوبی برای کاربر ایجاد می کند. البته باید دقت داشته باشید که استفاده از چنین ترکیباتی در دوچرخه سازی به دلیل سختی کار، خیلی رواج ندارد.
آهن: البته آهن نیز یکی دیگر از فلزاتی است که می تواند برای ساخت دوچرخه از آن استفاده کرد که به دلیل شرایط سخت و کیفیت پایین، کمتر کاربرد داشته و اکنون سال‌های زیادی است که استفاده از آهن در ساخت تنه دوچرخه جایگاهی ندارد.

۳- ساخت و مونتاژ چرخ ها

چرخ‌های دوچرخه خود از اجزای مختلفی تشکیل می شوند. باز هم بسته به برند تولید کننده، این چرخ‌ها نیز از جنس‌های مختلف و در شکل‌های مختلفی تولید می‌شوند. به دلیل اهمیت بسیار زیادی که در تولید رینگ دوچرخه‌ها وجود دارد، ساخت چرخ نیز یکی از مشخصات برندهای عالی دوچرخه سازی در جهان است. افراد علاقمند به دوچرخه سواری باید بدانند که رینگ‌ها به دلیل قرار گرفتن در سایش، بایستی حتما کیفیت مطلوبی داشته باشند. در غیر این صورت دوچرخه قابلیت خود را پس از مدتی از دست خواهد داد.

۴- مونتاژ بدنه و چرخ ها

در این مرحله از فرایند تولید دوچرخه، چرخ‌های از پیش آماده شده با تنه دوچرخه با هم ادغام می شوند. فرمان و سیستم کاسه دو شاخ دوچرخه‌ها نیز در این مرحله با یکدیگر ترکیب می شوند.
تولید دوچرخه

۵- رکاب و زنجیر

یکی دیگر از مشخصه‌های تعیین دوچرخه با کیفیت در زنجیر و رکاب و البته جا رکابی آن‌ها است. یکی از مشکلات رایج دوچرخه‌ها برای دوچرخه سواران، پاره شدن زنجیر و یا در رفتن آن در هنگام دوچرخه سواری است. واقعاً این نکته در هنگام رفت و آمد با دوچرخه می تواند بسیار زجرآور باشد. از این رو حتماً باید در کیفیت زنجیر دوچرخه خود نیز اطمینان حاصل نمایید.

۶- سوار کردن زین دوچرخه

بعد از سوار کردن رکاب و جا رکابی، نوبت به سوار کردن زین دوچرخه می رسد. زین یک دوچرخه باکیفیت، هم بایستی جنس خوبی داشته باشد و هم شکل و فرم مناسبی برای نشستن دوچرخه سوار برای دوچرخه سواری در آن طراحی شده باشد. در حال حاضر طراحان بسیار زیادی در جهان به دنبال ریزترین جزئیات برای طراحی‌های مدرن زین دوچرخه با کیفیت هستند.

۷- سایر اجزای دوچرخه

دوچرخه‌ها دارای اجزای فرعی دیگری نیز هستند که در نهایت، همه آن‌ها باید به دوچرخه الحاق شوند. در مرحله آخر، تولید کننده با الحاق این اجزا، مراحل ساخت دوچرخه را نهایی نموده و محصول خود را روانه بازار می نماید.کشور های صادرکننده دوچرخه
چین بیشترین حجم صادرات دوچرخه با ۳۲ درصد از سهم بازار جهانی را داراست. چین تایپه با ۱۵ درصد، هلند ۹ و آلمان با ۷ درصد و کامبوج با ۵ درصد در رتبه های بعدی صادرات این محصول قرار دارند.
در واردات دوچرخه کشورهای آمریکا، آلمان و هلند بیشترین میزان واردات را دارا هستند.

نرخ طرح تولید انواع دوچرخه و رشد کشورهای واردکننده

کشورهای اتریش، هلند و بلژیک همگی دارای بازار رو به رو در یک و پنج سال اخیر بوده اند. کشورهای فرانسه، آلمان و اسپانیا نیز در پنج سال گذشته و کانادا و انگلیس در یکسال اخیر دارای رشد مثبت بوده اند.
آلمان، انگلیس، فرانسه، آمریکا، بلژیک، سوئیس، لهستان و بلژیک از بازارهای با ظرفیت بالا برای صادرات دوچرخه هستند.
هلند، ایتالیا، اسپانیا، سوئد و آلمان از کشورهای با بازار اشباع شده برای صادرات دوچرخه از ایران می‌باشند.
بیشترین ظرفیت و پتانسیل صادراتی برای صادرات دوچرخه با توجه به ظرفیت بازار و روابط تجاری آسان را کشورها آلمان، هند و انگلیس دارا هستند. بازار آلمان بیشترین ظرفیت تقاضا را برای صادرات دوچرخه دارد.

صنعت دوچرخه‌سازی شانه به شانه صنعت خودرو

زمانی که در بسیاری کشورها، دوچرخه به عنوان کلیدی‌ترین ابزار حمل و نقل شروع به از دست دادن جایگاه خود کرد هیچکس پیش‌بینی نمی‌کرد در پایان سال ۲۰۱۲ تولید دوچرخه در کشورهای صنعتی جهان از تولید خودرو پیش افتاده باشد.
هرچند در میانه دهه ۶۰ میلادی تولید دوچرخه و خودرو یکسان و در حدود ۲۰ میلیون بوده است اما در پایان سال ۲۰۰۳ این شمار برای خودروها به ۴۲ میلیون و برای دوچرخه ها به ۱۰۰ میلیون رسیده است. این آمار با رشدی نسبی در سال ۲۰۰۷ پیش از شروع بحران اقتصادی غرب، به ۱۳۰ میلیون دوچرخه و ۵۲ میلیون خودرو رسیده است.
در اروپای غربی که این روزها به دلیل بحران پولی حوزه ی یورو، روزهای خوبی را سپری نمی کند، با کاهش فروش و نبود رونق بازار خودرو در اروپای شرقی اکنون بازار دوچرخه ها دوباره رونق بیشتری پیدا کرده است. در سال ۲۰۱۱ در ایتالیا فروش دوچرخه تنها ۲۰۰۰ دستگاه بیشتر از خودرو بوده است و در سال ۲۰۱۲ این شمار به بیش از ۲۰۰ هزار دستگاه رسیده است. بنابراین گویا بازار دوچرخه روزهای خوشی را سپری می کند.

پیش بینی وضعیت سرمایه گذاری طرح تولید انواع دوچرخه

ظرفیت تولید سالیانه : ۸۰۰۰۰ دستگاه
نرخ برابری دلار : ۲۳۰۰۰ تومان
مساحت زمین موردنیاز : ۲۰۰۰۰ مترمربع
زیربنای کل : ۷۰۰۰ مترمربع
تعداد نیروی انسانی مورد نیاز : ۱۶۰ نفر
میزان سرمایه گذاری ثابت : ۹۰ میلیارد تومان (بدون احتساب هزینه زمین)
ارزش ماشين آلات و تجهيزات : ۵۰ میلیارد تومان
نرخ بازده داخلی در سال مبنا : ۳۳ درصد